Nasza Baza

Wielu uważa Korczakowo za najpiękniejsze miejsce na świecie. Mają ku temu swoje powody. Zlokalizowane jest nad czyściutkim jeziorem Grzybno, w lesie. Na tyle blisko cywilizacji, żeby móc korzystać z jej zalet, równocześnie na tyle daleko, żeby obcy nam nie przeszkadzali. W pobliżu znajduje się wieś Świniary, a kawałek dalej nieduże miasto Ośno Lubuskie.
Korczakowo to obozowe miasteczko, które powstaje w czerwcu i zwija się w sierpniu. Gdy wyjeżdżamy, zostawiamy po sobie pusty las. Za to gdy tam jesteśmy, jest gwarno i ruchliwie. Mieszkamy po 6-7 osób w 10-osobowych namiotach. Są w nich rozkładane łóżka, półki i wieszaki na ubrania. Biuro, redakcję obozowej gazety, radiowęzeł mamy w przyczepach kempingowych lub specjalnych kontenerach. Jemy w dużym namiocie stołówce (na prawie 140 osób!) posiłki przygotowywane są w kuchni przez nasze kucharki. Myjemy się w łaźni, gdzie są dwie duże “umywalki” z 12 kranami każda i 3 prysznice. Mamy też oczywiście ciepłą wodę (3 razy dziennie). Do dyspozycji uczestników są bezpieczne punkty gazowe (na młodszym turnusie obsługiwane przez osoby dorosłe). Korzystamy z toalet chemicznych, tzw. toi-toiów.
Mimo że to las, w Korczakowie nie ma się czego obawiać nocą. Główne drogi naszego “miasta” są oświetlone. Teren jest ogrodzony.
Korczakowo nie ma dostępu do morza, ale ma do jeziora. W porcie można korzystać pod okiem instruktora z kajaków i łodzi. Na kąpielisku czuwa nasz ratownik. Jeśli nie woda, to na uczestników czekają boiska do piłki nożnej, siatkówki i koszykówki, a także stoły pingpongowe. Gdyby ktoś nie miał ochoty na bieganie, granie, skakanie, pływanie, wiosłowanie – dostępna jest również strefa relaksu oraz świetlica.

 Przedwojenna historia miejsca